ابوعبداللَّه محمد ابن ماجه ی قزوینی

ملیت :  ایرانی   -  قرن : 3 منبع : اثرآفرینان (جلد اول-ششم)

(273 -209 ق)، حافظ، محدث، مفسر و مورخ. برخى گفته‏اند كه ماجه لقب پدر وى است نه جدش. ابن‏ماجه براى گردآورى حدیث به رى، بصره، دمشق، بغداد، حمص، شام مصر و حجاز سفر كرد. در دمشق از هشام بن عمار و عباس بن ولید خلاّل و در حمص از محمد بن مصفى و در عراق از ابوبكر بن ابى‏شیبه و احمد بن عبده و اسماعیل فزارى و دیگران حدیث شنید. محمد بن عیسى ابهرى و ابوطیّب بغدادى و ابوعمرو احمد مدینى و ابوالحسن على بن قَطّان از شاگردان وى بودند. وى سرانجام در قزوین درگذشت. آوازه‏ى او بیشتر به جهت كتاب «السنن» است كه چهار هزار حدیث را در آن گرد آورده و یكى از كتابهاى ششگانه «صحیح» در حدیث اهل سنت است. ابن‏ماجه خود گوید: چون كتاب «السنن» را بر ابوزرعه عرضه كردم، گفت: «گمان من آن است كه اگر این كتاب در دسترس مردم قرار گیرد دیگر كتابها یا اكثرشان بى‏رونق شوند». از دیگر آثار وى: «تفسیر القرآن»؛ «تاریخ قزوین»، كه گویا هر دو از میان رفته‏اند.